Ik weet nog dat ik als kind er alles aan deed om erbij te horen. Het liefst bij de groep van populaire kinderen. Die kinderen waren altijd erg aanwezig en liepen voorop. Dat was niet wie ik was, maar ik wilde er toch graag bij horen.
Dat lukte niet heel erg……. ik ben altijd anders geweest dan de grote groep.
Waarom willen we niet opvallen?
Daarvoor moet je terug naar je geboorte. Als je net bent geboren ben je kwetsbaar en volledig afhankelijk van de mensen die je verzorgen: meestal zijn dat je ouders.
Als er goed voor je gezorgd wordt, voel je je veilig. Dat is op dat moment het allerbelangrijkste in je leven. Daar doe je alles voor, ook al ben je nog heel klein. Ook later, als peuter en kleuter, heb je dat nodig.
Je past je gedrag aan, om je ouders gelukkig te maken. Want als je ouders niet gelukkig zijn, kunnen ze ook niet goed voor jou zorgen.
Op eigen benen
Als we groter worden en gaan kruipen en lopen, zetten we (letterlijk) de eerste stappen om los te komen van onze ouders. In de puberteit gaat dit verder en zetten we ons vaak af tegen onze ouders.
Dit zijn allemaal leerprocessen zodat we leren om op eigen benen te staan.
Beperkende overtuigingen
Tijdens deze leerprocessen kan er van alles ‘mis’ gaan. In ons brein ontstaan er dan allerlei beperkende overtuigingen zoals:
“Ik kan het niet”
“Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg”
“Als ik maar genoeg aandacht aan mijn ouders geef, dan krijg ik ook genoeg aandacht terug”
“Als ik genoeg rekening hou met mijn ouders, zullen ze mij meer waarderen”
…..enz
Door deze beperkende overtuigingen te geloven, raak je steeds meer van jezelf verwijderd.
Burn Out
Dat is mij ook overkomen. Ik ben mezelf zo kwijt geraakt, dat ik in 2011 volledig opgebrand was. Burn out.
Ik wilde alleen nog maar op de bank liggen met een deken over me heen.
Later werd ik me ervan bewust dat ik me steeds had aangepast aan wat anderen mensen van mij wilden. Dat ik liefde en waardering buiten mezelf had gezocht. Dat ik niet het leven leidde wat ik diep van binnen wilde (Overigens wist ik niet wat ik wilde, omdat ik geen verbinding had met mijn innerlijk.).
Mijn batterij was hierdoor letterlijk helemaal leeggelopen. Echt leeg. Geen enkele reserve meer.
Verbinding met jezelf
Het is niet makkelijk om je los te maken van oude patronen in je leven. Vaak zijn dat onbewuste patronen. En voelen ze als ‘veilig’ omdat ze bekend zijn. Je weet niet beter. Echter kosten deze patronen vaak heel veel energie.
Het heeft heel lang geduurd voordat mijn batterij weer opgeladen was. En nog steeds is dat een aandachtspunt in mijn leven.
Wat mij echt goed heeft geholpen, is weer in verbinding komen met mezelf. Voelen hoe het echt met me gaat en daar ook naar handelen.
Niet meer luisteren naar wat ‘men’ wil dat ik ga doen, maar luisteren naar mijn eigen innerlijke stem. Elke dag opnieuw kiezen voor mezelf.
Dat is niet egoïstisch: egoïsten denken alleen aan zichzelf, zonder zich druk te maken over de gevolgen voor de ander. Ik (en jij waarschijnlijk) denk vaak eerst aan de ander, voordat ik aan mezelf denk.
Het is een cliché, maar echt waar: als je goed voor jezelf zorgt, kun je ook goed voor de ander zorgen.
Omgekeerd: als jij opgebrand op de bank ligt, kun je er niet zijn voor de ander……
Deze zin las ik laatst en was voor mij weer een eye-opener:
“verbondenheid is bij jezelf horen. erbij horen is hoe je zou moeten zijn (volgens de buitenwereld)”
PS
Voel je vrij dit artikel te delen, zodat deze kennis verspreid wordt
PPS
Momenteel ben ik bezig een programma te maken over meer in verbinding komen met jezelf. Meer informatie volgt later.
